kinderpardon

Ik zou IEDEREEN willen oproepen beiden of een van de onderstaande petities te willen ondertekenen:

Kinderpardon Nu!

Mauro moet blijven!

Waarom? Mauro Manuel werd als negenjarige jongen op het vliegtuig gezet door z'n biologische ouders in Angola. Hij werd tijdelijk opgevangen door z'n zus in Nederland maar werd ook door haar als tienjarige voor het politiebureau achtergelaten. Als kleine jongen werd hem opgelegd een verhaaltje op te dissen om asiel aan te vragen. Uiteindelijk kwam hij bij een pleeggezin terecht die de adoptieprocedure opstartte, de biologische moeder ging hiermee akkoord, maar omwille van het ontbreken van de juiste documenten was het onmogelijk te adopteren. De asielprocedure bleef maar aanslepen en Mauro, die ondertussen achttien jaar is, leeft momenteel in onzekerheid of hij wel in Nederland zou kunnen blijven. Een land waar hij inmiddels een familie heeft, een land waar hij zich Nederlander voelt en met Limburgs accent praat. Het is ONMENSELIJK, KOUD, HARDVOCHTIG om deze jongen 'terug' te sturen naar een land waar hij verstoten werd, de taal niet eens meer spreekt, geen culturele banden mee heeft. Momenteel heeft hij een verlenging gekregen op basis van studie maar da's, excusez-moi le mot, een dooie mus.

Die jongen moet beslist in Nederland blijven en iedereen die hier anders over denkt heeft absoluut totaal geen menselijke gevoelens. Ik ben zelden zo ongenuanceerd uit de hoek gekomen, maar in dit geval: I don't care. Ik snap zelfs niet dat iemand hier ook maar anders over kan denken. Aan Mauro en zijn pleegouders, die je inmiddels best wel zijn ouders mag noemen, raad ik aan dit te blijven aanvechten. En blijven aanvechten. Naar mijn gevoel druist dit gewoon in tegen de rechten van de mens.

Minister voor Immigratie, Integratie en Asiel, Gerd Leers, slaap zacht. En draag de kerstgedachte maar verder uit.