Ik heb zo van die films waar ik zogenaamd 'verslaafd' aan ben, die ik toch minstens eens in de twee jaar moet bekijken. Hierover gaat dit postje, het waarom ga ik es belichten. Het benijdenswaardig rijtje bestaat uit: 2001: A Space Odyssey, The Breakfast Club, Clueless, Fucking Åmål, Mean Girls, The NeverEnding Story, The Sound of Music, Welcome To The Dollhouse, What's Eating Gilbert Grape? en (een versie van) The Wizard of Oz.
1. 2001: A Space Odyssey is een Amerikaanse film uit 1968 van het genie Stanley Kubrick (overigens mijn favoriete regisseur). Kort verteld handelt het over de technologische evolutie der mensen en alles wat erbij hoort. Visionair verhaal.
Waarom ik verslaaf ben: komaan, die titel! 2001 is een film waarvan je kan zeggen, als je hem eenmaal snapt: "That's so right!" Al heb je wel meer dan een zitbeurt nodig om hem te begrijpen. Hij fascineert op alle gebied: het verhaal, de beelden, de muziek. Het is een bijzondere lange zit maar voor mij is hij zo om.
The Dawn of Man from Vimeo on Vimeo.
2. The Breakfast Club is een Amerikaanse film uit 1985 en gaat over een stel pubers die op een zaterdagochtend een strafstudie moet uitzitten.
Waarom ik verslaafd ben: Fast Times At Ridgemont High zou de oerfilm zijn wat het teenage genre betreft - al zie ik hier Rebel Without A Cause, schromelijk over het lijf - maar geef mij maar The Breakfast Club. Alweer een goeie titel en het verhaal van een high school princess, een sportgast, een gothic weirdo, een nerd en een verschoppeling (Nelson van The Simpsons zou trouwens op hem gebaseerd zijn) die elkaar tegen wil en dank vinden en het over hun teenage groeipijnen hebben, is gewoon zo herkenbaar. De teenage movie der teenage movies. Een combinatie van humor, melodrama en MTV-hippe beelden.
3. Clueless is een Amerikaanse film uit 1995 van Amy Heckerling, de dame die meer dan 10 jaar eerder Fast Times At Ridgemont maakte. Kort verteld gaat het over een 90's bewerking van Austens Emma, een liefdesverhaal met een koppelaarster.
Waarom ik verslaafd ben: Clueless is gewoon een film die de tijdsgeest perfect uitdrukte: hoofdrolspeelster Alicia Silverstone was de hippe dame uit die Aerosmith clips, het decor Beverly Hills was populair dankzij BH 90210, de serie waar iedereen naar keek, en gedurende weken en weken werd er reclame gemaakt voor deze film op het gigantisch populaire MTV, een graadmeter voor alles wat cool was. Dus Clueless was zelfs al voor hij in de bioscoop kwam gewoon cool. Alleen daarom al. En verder vind ik de humor van die oppervlakkige Valley girls best leuk. En dat Valley taaltje waarvan ze zich bedienen: "As if!" So fetch (maar dat komt uit Mean Girls).
- Waarom ik verslaafd ben: een Zweedse film uit een tijd waarin ik zelf Zweeds studeerde. Take a guess. En daarnaast wees m'n toenmalig vriendje er meteen na de film op dat ik qua karakter zo hard op Elin leek. En hij leek op een Agnes. Ik vond Elin een zalige meid dus vond het een reuzecompliment. Meer dan tien jaar later ben ik weliswaar getemd maar 'k vind het nog altijd best leuk om mezelf zoals ik vroeger was te bekijken.
5. Mean Girls is een Amerikaanse film uit 2004 van Mark Waters waarvoor Tina Fey (de grappige dame van Saturday Night Live en 30 Rock) de originele roman tot een scenario bewerkte. Het gaat over een groepje populaire high schoolmeiden, The Plastics, die de school in hun macht hebben.
- Waarom ik verslaafd ben: ik had net als zovelen nooit gedacht dat ik het een geweldige film zou vinden, ik bedoel maar high school movies scoren niet echt goed als je die leeftijd voorbij bent, maar tegen alle verwachtingen in werd het een hit, ook onder niet high schoolers. De personages, de humor, de taal ("That's so fetch!" "Gretchen, stop trying to make 'fetch' happen. It's not going to happen."). Awesome. De teenie movie van de jaren 2000.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten