Mason in Paradiso

Ja, ik heb hem gezien. Tijdens m'n weekje Amsterdam was het zaterdag de beurt aan 9 years Electronation in Paradiso. Een feestje ter ere van, ja, 9 jaar Electronation dat werd opgedragen aan Roy Avni, een van de bezielende krachten achter Electronation die helaas te jong heen ging. Maar het feestje was goed. En de muziek was goed. En de mensen waren geweldig.
Ik moest er wel naar toe. De reden waarom heb ik al es geblogd: van m'n kinderjaren tot m'n studentenjaren was ik namelijk geobsedeerd door dj Mason, dj Mason die toen nog geen dj was. De obsessie hield om en bij de veertien, vijftien jaar stand. Pas toen ik voor mezelf kon toegeven geobsedeerd te zijn verdween ze. Maar hij blijft natuurlijk nog altijd heel speciaal voor me en daarom wou ik naar Paradiso. En ook omdat Mason gewoon geweldig is.
De aanloop naar het feestje was niet echt bepaald geweldig. Ik wou persé gaan maar werd geplaagd door zenuwen: stond op met buikkrampen die pas verdwenen toen het moment van het optreden aanbrak, een uur voor we de feesttempel zouden betreden kon ik wel huilen omdat ik eigenlijk niet dierf te gaan en in de rij dacht ik te gaan overgeven. Nee, het was niet echt geweldig. En nee, het was ook niet m'n eerste keer. Maar de eerste keer had ik een optredenfeestje van Vital dat al 's middags begon. Reden genoeg om geen zenuwen meer te hebben. Ditmaal was ik echter bloednuchter en voelde de spanning tot in m'n vingertoppen. Maar als ik niet zou gaan zou het zonde zijn geweest dus vandaar beet ik op het puntje van m'n tong. En ik was zenuwachtig omdat ik dj Mason eerder uitgebreid had geschreven over m'n vergaande obsessie met hem. It was not like he didn't know.
De Masonset was fantastisch. In Petrol (ik speelde toen met de gedachte de stempel van de show op m'n hand te tatoeëren, iets wat ik toch niet heb gedaan) waren ze zo goed dat een vriendin van me die hen voorheen niet kende meteen fan werd op facebook en nu waren ze nòg beter. Eigenlijk zijn ze echt wel goed, na dit optreden ben ik totaal om en wil hun cd. Ook leuk was dat ze niet op veilig speelden van 'laten we de hitjes effe spelen'. Toen ze begonnen was de dansvloer gezellig niet overbevolkt maar algauw werd dit wel zo. En alle Nederlanders en toeristen dansten vrolijk mee. Er is een filmpje van het optreden, dat moet gaaf zijn.
Na de fantastische Masonset gingen we nog wat dansen in de kelder en konden we het leuk vinden met Amsterdammers. We werden zelfs uitgenodigd op een huisfeestje maar dat ging ons iets te ver. Biezen pakken.
Anyway, ik ben in Paradiso geweest, een van de beroemdste clubs in Amsterdam, en ik heb Mason weer gezien. DJ Mason is like Prince: als hij in de buurt is, ga ik kijken.