p-funk in 't Rivierenhof

Ik ben er lang eigenlijk nogal redelijk kalm onder gebleven, pas vandaag dringt het werkelijk tot me door: George Clinton komt naar België! Naar Antwerpen! Okay, de beste man is hier nog al es meer dan een keertje geweest maar toen hoorde ik dat altijd nadien. Keitof! George Clinton heeft vorige week opgetreden. Ahum, waarom wist ik dat niet? En andere keren kon ik niet en dan ook werkelijk niet wegens andere verplichtingen. Maar ditmaal weet ik het dus maanden op voorhand dat hij in mijn city zal optreden. En ik ben nerveus.

Ik zeg tegen heel veel mensen dat George Clinton en Prince mijn twee grootste muzikale heroes zijn. En ik zeg dat tegen heel veel mensen omdat het waar is. George Clinton ten tijde van z'n Funkadelic/Parliament-periode is muziek zoals ik het wil horen. En zo ook Prince dus. Als ik een fantasiewereld zou verzinnen, iets wat ik eigenlijk al wel doe, dan klinkt er voornamelijk muziek van hen. Het is meer dan gewoon muziek, net zoals de gastronomische keuken meer dan gewoon eten kan zijn. Ik ben nu iets langer dan 10 jaar in complete idolatrie over die twee genies dus hen zien optreden is voor mij een bijna niet te vatten ervaring.

Wow, hier schrijft duidelijk een fan.