te ontroerd

Ik ben gisteren en vandaag getuige geweest van iets moois. Bijna veel te moois.

Ik heb ooit es geschreven over de vriendenkring, ik en de anderen: ik, Bas, Cobi, Astrid, Ans, Raf, Marjolein, Tine, Ingrid, Sofie en dat is het zowat. Nou, we zijn de vriendenkring en ook al zijn we onderling niet allemaal de beste vrienden, toch is er iets dat ons bindt en da's de kring.

Astrid verlaat ons. Niet echt maar ze gaat wel naar Amerika voor eens en we spreken niet over terugkomen.

Bas heeft alles uit de kast gehaald om haar een fantastisch surprise party te geven dat de hele dag lang mocht duren, en ik ben werkelijk ontroerd.

Nou.