klein snobje Katie en de Millet jas

Naar aanleiding van mijn Millet coming out heb ik nog es de beruchte Jambersreportage gezien over de Milletrage in de jaren '80. Het ging niet alleen over die dure jas maar tot Jambers' en iedereens ontsteltenis waren de jongeren in de jaren '80 absoluut snob. In die jaren was ik nog een kind maar ik deed gewoon mee, hoor. Aanvankelijk besefte ik het niet maar vanaf m'n tiende werd ik heel merkbewust. En het mocht geen nep zijn! Dat merkbewuste is weggegaan toen ik naar de Steinerschool trok, maar het was een jaartje erg. Over klein snobje Katie:

Tot m'n tiende was ik me dus niet bewust van de kleren en merken die ik droeg. Als kleinste kindje, kleutertje, liep ik voornamelijk rond in Scapa. Scapa Sport bestond toen nog niet. Scapa was toen helemaal in en Belgisch en het kwam wel voor dat ik, uitgezonderd schoenen, van kop tot teen in Scapa was gekleed, met muts en sjaal toe. Als ik nu die foto's zie zag het er wel schattig uit: zo'n Scapakleuter. Naast Scapa gingen we ook naar Dujardin op de Huidevetterstraat, voor een Millet te halen natuurlijk. En voor schoentjes in een winkel ongeveer naast Dujardin waar ze Kickers enzo hadden. Dujardin en die schoenwinkel zijn ondertussen weg of verhuisd.

In de eerste helft van de lagere school veranderde het zwaartepunt van Scapa naar Lacoste polo, Chipie jeans en All Stars of Docksides. Ik droeg het allemaal en bij ons thuis had iedereen Docksides alleen ik niet omdat m'n voeten zo smal zijn en die schoenen alsmaar uitvielen. Ik had dan schoentjes van Pom d'Api. De look: Lacoste polo, trui rond de hals, 501 of Chipie jeans en Docksides of All Stars. Zo konden we wel dagenlang rondlopen. Een ander merk dat ik haast vergeten ben is Kappa, dat was een heel sportief Italiaans merk met alweer een duidelijk logo op de trui en broek.

In de tweede helft van m'n lagere schooltijd werd Oilily populair. We gingen onze kledij halen in de Groene Wolk, schoentjes in de Duizendpoot, alwaar ze Oilily en Kenzo en al die kleurige kinderkledij verkochten. Mijn polo was niet meer van Lacoste maar van Oilily en dat kon je lezen in het kraagje achteraan. Nog tijdens diezelfde periode werd Chipie en Chevignon immens populair en da's het moment waarin ik me bewust werd van merken. Want ik wilde persé Chipie en Chevignon dragen en m'n allereerste aankoop dat ik zelf betaalde was een portefeuille van Chevignon. Eigenlijk wel een knap ding. Je zou kunnen stellen dat de Chipie en Chevignonrage de voorloper was van de Ralph Laurenhype enzo: stoere Amerikaanse kledij, vliegeniersjassen enzo.

Later ging ik dan helemaal in Benetton gekleed maar dan werd het al jaren '90 en werd ik zelf ook minder snob. Het hoogtepunt van m'n persoonlijk snobisme was toch wel tijdens de Chipie en Chevignon tijd. Toen werd ik me pas bewust van de betekenis van de Millet die ik droeg en vond dat best wel cool. Ik had ook een Samsonite koffer om mee naar school te gaan en dat was heel belangrijk dat het een Samsonite was en geen Delsey en verder kickte ik dus op Chipie en Chevignon. Maar dat snobisme was van korte duur. Al vond ik het lange tijd wel belangrijk om het authentieke te dragen en niet de namaak.

Als je me nu zou zien zou je nooit ofte nooit kunnen raden dat ik het allemaal heel lang heb gedragen. Met volle overtuiging.

Linkje naar de beruchte Millet-reportage: Millet-reportage . Er werd gefilmd in het Lyceum van Antwerpen en op het einde zie je ook de Dames waar ik zat!