woensdag 17 november 2010

waarom ik kinderen negeer


Dit is waarom ik kinderen negeer.


Dit kind terroriseert de hele buurt, daar hoef je geen extra plaatje of uitleg bij te hebben: de stok zegt immers meer dan woorden.

En dit kind maakt zich schuldig aan bendevorming. De schuld spreekt uit haar ogen.

Ja, die komt waarschijnlijk terug van bloederige veldslagen. Hele clannen uitgemoord. En beesten met de blote handen uit elkaar gesleurd. Dit kind kent geen mededogen.

Wat een ongeziene angstaanjagende razernij. Dit kind wil je niet ontmoeten in een verlaten steegje.

Hoe kan deze baby nog vredig slapen? Als je denkt aan de gruweldaden die het op z'n naam heeft staan. Ik huiver ervan, totaal gewetensloos.

Dit kind toont haar killerhand. Het machtigste wapen, destructief en doeltreffend. Ze heeft hem net gebruikt en ze aarzelt niet om hem opnieuw te gebruiken.

Deze baby is totaal hysterisch en heeft zich totaal niet meer onder controle. Een groot gevaar voor de maatschappij.

Hier zijn zelfs geen woorden meer voor te vinden. Slik.

Onverbiddelijk en wreedaardig is dit kind. In de crèche huilen alle verzorgsters als dit kind wordt binnengebracht.

De ene daagt de andere uit maar ze zijn aan elkaar gewaagd. Het gevreesde duo dat nergens voor terugdeinst. De maffia zit achter hen aan. Om hen in te lijven.

Da's dus waarom ik kinderen negeer. En ik zeg daarom altijd: "Neem een olifant." Die laten tenminste geen spoor van vernieling achter zich. In a military style!




Geen opmerkingen:

Een reactie posten