Laat ik maar es wat serieuzer schrijven over Prince in het Sportpaleis gisteren want eerlijk, ik had m'n eerste indruk neergeschreven meteen na thuiskomst en ik was geràdbraakt. Meer dan 4 uur lang aan een stuk rechtstaan, drie uur lang op en neer liggen springen, dansen (sorry maar ik was gewoon nat van het zweet, en ik was niet de enige) daarna nog een stevige voettocht in de koude naar de auto... Ik was moe. Maar dacht: de eerste impressie is de beste om neer te schrijven. Haha! Ik vergat effe dat je daar ook mentaal helder voor moet zijn. Als je moe bent, vergeet je wat.
Naar de aanloop van het concert toe bleven we allemaal opvallend rustig, dat had zo z'n reden: Prince had immers het concert uitgesteld en omdat we er niks meer van hoorden dachten we: ach, het idee was te gek maar meer dan een idee wordt het niet. Aangenaam verrast was ik dus toen ik woensdagmiddag een allerliefste telefoontje kreeg: "Hij komt maandag." "Wat?" "En je moet vanavond vanaf 20h bellen." "Wat?" Een verrassing maar niet gaan was geen optie. Het is Prince. Al bij al bleven we zelfs na dat nieuws relatief kalm. Hij kon immers nog altijd uitstellen of erger nog, helemaal afzeggen. Maar de stress nam toe naarmate 20h naderde. Princefans proberen namelijk al een uur op voorhand te reserveren waardoor de server gewoonlijk al een uur op voorhand overbelast is. Een ditmaal kon je uren van tevoren al niet meer op de website. Best wel stresserend want je denkt in eerste instantie: ik mag al blij zijn als ik dat concert kan bijwonen en daarna: ja maar, ik wil wel goeie plaatsen hebben. En er zijn mensen die je dan zeggen: "Ga gewoon die tickets aan de kassa halen." of "Ga ze de dag zelf ergens kopen." maar in het geval van Prince is dat een te groot risico. Je wil die kaarten snél. En als het kan even voor de officiële start van de voorverkoop.
Woensdagavond zat de spanning er dus in maar zodra we de tickets hadden was die weer verdwenen: het kon immers nog steeds verzet worden. De eerste tekenen van 'wat zal het worden?' 'wat zal hij gaan doen?' kwamen er pas op zondag en later natuurlijk op maandag, de dag van het concert, en ditmaal helemaal ten volle. Mensen die schreven dat ze naar Prince gingen, gesms en: what about the afterparty? En dan sta je daar voor het Sportpaleis en voel je de zenuwen omdat je hoopt een magistrale show te zien die de naam Prince waardig is.
Die 'wat zal het worden?'-nervositeit verdween toen de lichten werden gedimd, het love symbol verscheen en de muziek begon. Jihàààà! Prìììnce! En eindelijk zag ik hem es van dichtbij, jihààà! 3e rij, ik kon hem haast kussen. Hij begon met Controversy, een van de hoogtepunten op Werchter. Hier was het geen hoogtepunt, niet omdat het minder was, meer omdat dit concert in z'n geheel gewoon beter was. Achteraf las ik dat iedereen meteen rechtstond en meedeed. Toch wel knap dat een artiest zo'n vol Sportpaleis vanaf de eerste noot helemaal meekrijgt. Een vriend van me vertelde dat hij zitplaatsen had en geen seconde had gezeten. Zegt veel over de sfeer en het overenthousiasme van het publiek. We went for it.
De achtergrondzangeressen hadden de taak het publiek mee op te zwepen. Shelby Johnson stond aan mijn kant van de zaal en man, ik was meteen weg van haar. En met mij iedereen aan mijn kant. We sprongen en zwaaiden, handen in de lucht naar Shelby en ook zij had er zichtbaar plezier in. Een recensent schreef dat het jammer was dat Prince geen cartooneske persoonlijkheden in z'n band meer heeft zoals destijds Sheila E. , Cat en Dr. Fink maar helemaal klopt dit niet. Shelby Johnson, John Blackwell, Cassandra O'Neil, Ida Nielsen voldoén aan dit plaatje. Het was namelijk de eerste keer dat een Prince optreden (dat ik zelf mocht bijwonen) me herinnerde aan die vroegere liveshows met de meest memorabele bandleden. Ook zij waren duidelijk een deel van de show. En mede daarom vond ik het niet erg als Prince hen hun 'moment' gaf. Part of the game en zo goed. Een andere recensent gaf te kennen dat hij tijdens 'Free' gezongen door de achtergrondzangeressen een sigaretje ging roken (begrijp me niet verkeerd, de recensies over dit concert waren alom vol lof) en zoiets begrijp ik eerlijk gezegd niet. 'Free' is een prachtige ballad en de vertolking deed alle eer aan de song. Het concert zat vol hoogtepunten en dit was er een van. 1999 wordt beschouwd als een van z'n beste cd's, staat doorgaans in de top 500 van de beste albums allertijden en het nummer Free stààt er gewoon. Als je tijdens zo'n dijk van een song een sigaret gaat roken, dat begrijp ik niet.
Wat ik verder ook niet goed begreep is dat een recensent Prince verweet dat hij de 'handen in de lucht'-truc gebruikte. Prince doet dit al jaren. En ik ben blij dat hij dit doet want dat maakt dat je ook echt helemaal meegaat. Zoiets heet interactie met het publiek, ja. Ik geniet gewoon meer van een optreden als ik mee kan doen, wordt opgezweept en niet alleen door de muziek (maar de muziek moet wel goed zijn want anders slaat het inderdaad helemaal nergens op). Diezelfde recensent vond Purple Rain ook net iets te lang duren. Tja, als het niet zo lang had geduurd was die interactie gewoon weg en het publiek dat helemaal meedeed en daar net super van genoot gaf hem dus ongelijk. Maar de recensent is een beetje een zeurpiet want hij had ook last van z'n buurman die luidop meezong. Ga dan niet naar een concert, hé.
Het optreden zat vol hoogtepunten en ik kan me eigenlijk geen enkel dieptepunt herinneren. Een recensent (diegene die schreef dat er geen cartooneske bandleden aanwezig waren) vond dat het zuiver om Prince draaide en zijn band ergens op de achtergrond bleef maar da's echt niet waar: het hele ensemble was fascinerend en het publiek wist heel goed dat de bandleden onmisbaar waren en de show mee tot een geweldig optreden maakten. Maar al bij al, ondanks dat (soms ietwat bizar) gezeur in vernoemde recensies was iedereen het over eens: dit was een shòw. Een drie uur durende lange shòw. Party!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten