verhalen schrijven

Omdat ik twee maanden vakantie heb krijg ik vaak de vraag: "Waar hou jij je zo de hele tijd mee bezig?" Alsof ik in vakantie niks te doen heb en dan maar van 's morgens tot 's nachts languit voor de kabel ga zitten. As if. Meestal antwoord ik dan: "Ik zit achter m'n computer op het internet want ik ben altijd online." Dat klopt, maar eigenlijk ook niet echt helemaal. Eigenlijk zit ik dagenlang te lezen en te schrijven aan iets waar ik zo'n twee jaar terug al es over geblogd heb, het iets dat louter voor mezelf bedoeld is:

het is begonnen toen ik negen was, toen ik nog niet zo heel lang verhaaltjes begon te verzinnen. Daarvoor deed ik ook niets liever dan teksten en verhalen verzinnen alleen kreeg het op m'n negende een meer vaste vorm. Een familiesaga. Jarenlang speelde het zich louter af in m'n hoofd, heel af en toe schreef ik iets op om het weer snel weg te gooien (zo heb ik een hele dag op een Corsicaans strand non stop liggen pennen. Mensen kwamen me achteraf zeggen dat ze zich allemaal afvroegen wat ik zo druk aan het pennen was). Pas in m'n studentenjaren ben ik eraan beginnen schrijven en eerlijk, het is heel slecht geschreven, en eerlijk, niemand behalve mij zou het boeiend vinden maar voor mij is het net als suiker: verslavend, vertroetelend en aangenaam.

Verslavend, vertroetelend en aangenaam omdat het iets helemaal van mezelf is. Er zijn weinig dingen zo leuk als een verhaal puur voor jezelf schrijven, ah ja, dat had ik wellicht al heel snel begrepen. Verslavend, vertroetelend en aangenaam en het gaat nooit vervelen.

Dat is dus waar m'n grootste brok vrije tijd naar toe gaat: verhaaltjes verzinnen. Zo leuk. Dàt en de schrijffouten uit m'n blog halen. Ook heel erg leuk.