en nog es over Prince of mijn reactie op ongeloofwaardige recensies in de morgen en knack. bah bart steenhaut. bah tim vernimmen.bah.

Ik heb ontzettend genoten van Prince op Werchter, de dag erna waren ik en anderen nog aan het nagenieten maar ondertussen heb ik wel een koude douche gehad. Niet door Prince (wat was hij goed! Wat was hij goed!) maar door de recensies van de Morgen en de Knack. Ze zijn zelfs zo slecht, zo'n slechte weergave van wat er zich op Werchter afspeelde dat ik overweeg mijn abonnement op Knack niet meer te verlengen en de Morgen nooit meer aan te schaffen. Bart Steenhaut voor de Morgen maakt het echt te bont door de legendarische Larry Graham, de bassist van de legendarische Sly & The Family Stone, een band die met recht en reden door muziekkenners een van de beste Funkgroepen ooit wordt genoemd, slechts een afleidingsmanoeuvre te noemen. Dat doet pijn, hoor. Zo kan je ook the Beach Boys een afleidingsmanoeuvre noemen. Of Chic. Of eender wie die een belangrijke, grensverleggende rol heeft in de muziekwereld. David Bowie een afleidingsmanoeuvre. Ja, hoor. U doet maar, hoor. U schrijft maar, hoor. En trapt zo op de ziel van vele Funkliefhebbers. Bart Steenhaut, u hebt op mijn hart getrapt. Het doet pijn.

Sly & The Family Stone is een van m'n lievelingsbands, in volgorde: Funkadelic - Prince - Parliament - Stevie Wonder - Michael Jackson - Daft Punk - Sly & The Family Stone. Sly & The Family Stone betekent zo ontzettend veel voor me: het was de eerste Funkband die mijn liefde won, door Sly & The Family Stone heb ik dus uiteindelijk mijn lievelingsgenre, Funk, ontdekt. En ik ben een échte Funkateer. Als u de bassist van een van de meest legendarische Funkbands ooit neerbuigend een afleidingsmanoeuvre noemt dan weet ik niet of u enige kennis hebt over de muziekgeschiedenis. Jee, ik heb nog nooit zo'n laatdunkende respectloze commentaar gelezen over zo'n legendarische muzikant. Jee toch. U kan duidelijk geen respect opbrengen voor de Grote Helden van de Funk. Doe Funkliefhebbers een lol, ga naar Coldplay luisteren en hou u in de toekomst verre verre van Funkoptredens want dit vergeef ik u nooit, nooit.

Dan gaat Steenhaut lekker door met het Princeconcert achtergrondmuziek te noemen. Dat het publiek het concert als achtergrondmuziek ervaarde. Schrijf over uzelf, Steenhaut, en betrek het publiek niet want u beledigt mij en het voltallige publiek met zulke nonsens. Waar haalt u het lef vandaan zulke beweringen over het publiek te doen? Het is gewoon grof dat u in de naam van het publiek zulke beweringen poneert want als je alleen al afgaat op de reacties op uw artikel ervaarde het publiek wel iets anders. Iets helemaal anders. Waar was u toen iedereen z'n gsm in de lucht stak? Waar was u toen iedereen op zoveel nummers luidkeels meezong? Waar was u toen iedereen op de Love Rollercoaster jam uit z'n dak ging? Enzovoort enzoverder.

Ondertussen zijn er al heel wat films opgedoken die weerleggen wat Steenhaut over het publiek beweert. En da's maar goed ook. Ik stond niet in de Golden Circle, wat ik op zich heel jammer vind, maar zowel in de Golden Circle als ver daarbuiten swingde iedereen mee. Op een gegeven moment stond iedereen gewoon minutenlang te jumpen, ik heb nog nooit zo'n enorm enthousiasme van een concertpubliek meegemaakt. En ik heb Madonna gezien en ik heb The Rolling Stones gezien. Zaterdag zag ik wat George Clinton bedoelde met One Nation Under A Groove. En dan schrijft Steenhaut dat we het als achtergrondmuziek ervaarden terwijl elke film weerlegt wat hij schrijft. En dan bedoel ik élke film. Het gespecialiseerd muziekblad Oor, sinds jaar en dag het beste muziekblad van de lage landen, kan wel een correcte weergave van het concert plaatsen. Waarom kan u dat niet? Waarom kan u dat dan niet doen? U bent toch ook muziekjournalist?

Het artikel uit Knack is zonodig nòg meer rampzalig. Een regelrechte ramp eigenlijk. Tim Vernimmen verwijt Larry Graham dat hij nummers van Sly & The Family Stone bracht. Ja, hoor, hij was de bassist. Wat moet hij dan anders spelen? Metallica? Ik kan er gewoon niet bij dat iemand zoiets ook maar durft te schrijven. Iemand verwijten dat hij nummers van z'n eigen band speelt. Huh?

Tim Vernimmen verwijt verderop Prince dat hij z'n hits als radiohitjes bracht. Excuse me? Little Red Corvette werd bijna eindeloos uitgerekt, bij Controversy bracht hij de lange albumversie die hij nog langer maakte en zo zijn er nog meer voorbeelden op te noemen. Hoe kan een journalist dan zoiets schrijven? Het is best wel grof, hoor. Hij schrijft ook op dat Purple Rain mede dankzij de regen een hoogtepunt was (klopt!) en dan gaat hij helemaal uit de bocht door te schrijven dat hetzelfde concert elders beter was omdat hij toen Purple Rain op het einde bracht. Hoe kan je iemand iets verwijten dat je zelf een hoogtepunt noemt? Nee, Tim, niet goed bezig, hoor.

Maar wacht, alsof dit allemaal niet grof genoeg is begint hij de bisrondes af te kraken. Niet genoeg hits in de bisrondes. Hoe pijnlijk het ook moge zijn voor een recensent maar ik heb een dik vermoeden dat Tim Vernimmen een leek is op het gebied van Prince. Of in elk geval, zijn mening is die van een leek, een Princeonkundige want iedereen die Prince een beetje kent weet dat Prince een echte Funkartiest is en Funkartiesten houden nu eenmaal van heerlijke opzwepende jams. Dat maakt Funk ook zo sexy. Welke nummers er dan worden gebracht is dan eigenlijk van onderschikkend belang, het gaat om de heerlijke grooves en Prince maakte het publiek wild. Echt wild. Vier bisrondes, hij werd vijf keer teruggeroepen, het publiek wou hem gewoon niet loslaten. Telkens als hij duidelijk maakte dat hij afscheid wou nemen krijste iedereen: "Nòòò!!!" alsof op dat moment de wereld verging. Tijdens de pauzes tussen de bisrondes door bleef het publiek juichen en klappen en op gsm's die op het groot scherm verschenen viel: "Come back!" te lezen. Een massale wanhoop. Als laatste toegift werden dan maar de drumstokjes en een handdoek in het publiek geworpen. Prince merkte duidelijk aan onze reacties hoe erg we het wel vonden dat hij ons ging verlaten.

Eigenlijk vind ik het niet kunnen dat zulke artikels geschreven worden en ik vraag me serieus af of die journalisten wel op de weide stonden want als je daar aanwezig was kan je zoiets gewoon niet schrijven. Het is effe vies wat ik nu ga vertellen maar er was iemand in het publiek die gewoon in z'n broek had gekakt omdat hij geen seconde van het concert wilde missen. Dat zegt dus ook wel iets over hoe goed het optreden was. Als volwassene pis of kak je niet zomaar in je broek, hoor.

Het optreden zaterdag op Werchter was het op een na beste concert dat ik ooit zag (het beste was Prince in het Sportpaleis) en velen zeggen, schrijven dat het voor hen het beste concert ooit was. Ook mensen die niet persé fan zijn. Ook mensen die Prince enkel kennen via een paar hits. Ook mensen die gewoon meegingen met hun lief. Zaterdag waren we allemaal on the one. Everybody on the one. Als je Steenhaut en Vernimmen niet meetelt natuurlijk. En dat doe ik niet. Wat zij durven neer te schrijven heeft me zo erg gekwetst dat ik hen verder gewoon wens te negeren. I have no love for them. No love. En weiger nog muziekrecensies van hun hand te lezen. Maar zij kunnen nog zoveel schrijven over hoe zwak zij het vonden, ik weet wat ik ervaarde en allerhande video's op Youtube bewijzen hun ongelijk. Ik kwam en zag een geniaal optreden. Ik kwam en zag het publiek massaal en volledig uit z'n dak gaan. Prince heeft m'n hart, m'n ziel voor altijd, altijd, Bart Steenhaut en Tim Vernimmen duidelijk niet. Mijn afkeer, dat dan weer wel. En aan de reacties van de lezers te merken ben ik niet de enige: velen, zovelen, zovelen vallen over beide recensies. Danku lieve lezers van de Morgen en de Knack.

En dan nu het bewijs van een overenthousiast publiek en een geniaal optreden, als u dit ziet en op de reacties van het publiek let weet u meteen dat u beide recensies gerust kan negeren wegens quatsch. En ik mag gerust schrijven dat ik beide artikels als een bijna niet te geloven onvoorstelbare ongeloofwaardige quatsch beschouw, wat een verspilling van letters, zeg!