trash graphic novel

Ik heb gisteren met zoveel plezier I Love Paris en I Hate Paris uitgelezen dat ik er nu al naar uit kijk hen te herlezen. I Love Paris/I Hate Paris omschrijft zichzelf als de eerste trash graphic novel en is een verhaal van Vlaamse bodem gesitueerd in, natuurlijk, Parijs. Het verhaal: Hope, Chasity en Faith zijn drie vriendinnen en roommates in Parijs. De reden waarom ze destijds naar de Franse hoofdstad kwamen was om de toppen te bereiken in de showbizz (modewereld, muziekwereld en in eender welke wereld waar veel geld valt te rapen). Op hun weg naar de top krijgen ze af te rekenen met jaloezie, corruptie, e.d. . I Love Paris/I Hate Paris is zuivere chick lit, van het grimmige soort dan.

En waarom het zo verslavend is: de outfits are fabulous, darling! Onderaan de pagina's staan voetnoten wat de personages dragen. Stripauteur Maarten Vande Wiele heeft naast z'n eigen kennis ook wat research gedaan and he knows his world: klassiekere merken als Lanvin tref je aan maar ook het hippere Balenciaga, veel vintage en ook een paar Belgen passeren de revue (A.F. Vandevorst, Branquinho, Dries Van Noten en Haider Ackerman). Natuurijk rijst dan ook de Carrievraag op: hoe kunnen ze dit (zeker in het begin) allemaal betalen? Maar ja, dat heet TV-land of in dit geval Chick lit land.

Het verhaal is zo trash, zo junk. Gossip, gossip, gossip. Net alsof je naar een Sex And The City of Gossip Girl noir zit te kijken. We just love it! En verder: de setting. Samen met Barcelona is Parijs mijn lievelingsstad. Hoe kan ik een SATC-graphic novel die zich afspeelt in m'n geliefde stad gewoon niet leuk vinden? Ik hou van Paris, de typische Parisienne en Maarten Vande Wiele heeft die fijne modebewuste Givenchy dragende Parisienne op een voortreffelijke wijze neergezet. I Love Paris! Men zegge het voort.