30 jaar kinderen voor kinderen (2)

Dankzij de anderhalf durende Kinderen Voor Kinderen-feestaflevering ben ik nog helemaal ondergedompeld in de Kinderen Voor Kinderen-sfeer en heel eerlijk, ik mis het wel. Net zoals die magische oude Disney's in de cinema op het Astridplein. Ik weet wel dat het programma er nog steeds ieder jaar weer is maar 't zelfde is het niet. Dat kan natuurlijk ook niet, de jeugd is veranderd. Waar ze vroeger klungelige minimale danspasjes uit de maat opvoerden (dat je dacht van: "Misschien is het beter als je gewoon stilstaat.") lijken het nu bijna allemaal professionele dansertjes te zijn. En 't moet allemaal zo hip, kinderen hoeven toch niet hip te zijn, hip zijn is meer iets voor tieners. Ook tekstueel vind ik het niet meer zo bijzonder, het zijn gewone popliedjes geworden en de sterkte van Kinderen Voor Kinderen was nu net dat het tekstueel van literaire kwaliteit was. Liedjes waar jong en oud van konden genieten omdat ze gewoon zo clever waren. Het goede doel is er ook niet meer, het lijkt net of de inhoud verdwenen is en het om een gewoon hip kinderpopconcert gaat.

De Kinderen Voor Kinderen hype is al heel lang verdwenen. In Nederland is het lang niet zo populair meer als vroeger en in Vlaanderen was de hype al gaan liggen rond '91, toen het verdrongen werd door Samson en Gert enzo. Maar ongeveer tien jaar lang was het ook bij ons ontzéttend populair: op elk verjaardagspartijtje, kinderbijeenkomst weerklonk dat Nederlandse koor, en we zongen de liedjes natuurlijk ook zelf, de soundtrack van onze kinderjaren ofzo. En ieder jaar was het weer een feest als het eindelijk op televisie kwam. En de dagen daarna spraken we op school over de liedjes. Ik vermoed dat daarin ook een deel van het succes aan te wijten is, naast het goede doel, de sterke teksten, het kinderkoor, was het ook slechts eenmaal per jaar nog geen vol uur lang te bekijken. Je kon het moeilijk moe worden, integendeel, je wou dat het vaker op de buis kwam.

Ik vermoed dat bijna elke begin veertiger, dertiger, eind twintiger wel es een Kinderen Voor Kinderen liedje heeft geplaybackt. Het allereerste dat ik vertolkte was Kriebeltrui, ik was vijf en won meteen een derde prijs. Leuke herinnering.

Ik mis de magie van het vroegere koor wel een beetje. Maar misschien ben ik er nu ook weer te oud voor geworden en vinden de Nederlandse kindertjes van nu (zij die het trouw bekijken) het net zo magisch als ik toen. Ik hoop het voor ze.