dinsdag 28 juli 2009

people defining the 90's popculture

Na the Beatlemania, de Doe Maar-mania en de Clouseau-mania kwam er de Leo mania. Tienermeisjes over de hele wereld werden hysterisch bij het uitspreken van de naam 'Leonardo DiCaprio', in een zeker Amerikaans dorpje was er ten tijde van the Titanic geen enkele babysit meer te vinden, Leonardo was hot, zo hot. Ook ik gaf me geheel over aan Leonardo DiCaprio: in plaats van uit te gaan bracht ik m'n weekenden door bij een vriendin Leonardofilmpjes kijken en over Leonardo praten, natuurlijk.

Maar naast al die zwijmelarij heb ik hem altijd een steengoede acteur gevonden, van in het begin van z'n carrière (Growing Pains) volg ik hem een beetje en bij tijd en wijle zet hij virtuoze rollen neer. Dat aspect wordt vaak vergeten, en dan vooral door mannen die sowieso een bloedhekel aan hem hebben omdat hun vriendin verliefd is op Leonardo DiCaprio.

nirvana - 07 - polly (unplugged)

Kurt Cobain, Nirvana. Wat Kurt Cobain voor een hele generatie betekend heeft valt moeilijk in woorden uit te leggen. Hij is de alternatieve Michael Jacksonversie van de jaren '90, een icoon. Het boegbeeld van de Grunge, een culturele beweging die verder ging dan alleen maar kledij en muziek. Dankzij Nevermind, dat m'n eerste rockalbum was, ben ik naar rockmuziek gaan luisteren. Nirvana is zowat de soundtrack van de vroege jaren '90 en tot op de dag van vandaag kom je talloze mensen tegen die ontzettend veel inspiratie putten uit z'n muziek. Kurt Cobain forever.

Linda, Naomi, Christy, Tatjana, Cindy, Claudia, Karen, Helena, Carla, Stephanie, Kate en Tyra. Met hoeveel ze precies waren weet ik niet, zeker is dat de 90's hun decennium was: ze kregen een eigen tijdschrift (Elle Topmodel), openden een Fashioncafé, pronkten in videoclips en Linda vermeldde en passant dat ze enkel voor veel geld uit haar bed wou komen (een uitspraak die ze niet zo zou hebben bedoeld maar haar inmiddels tot op de dag van vandaag blijft achtervolgen). Jaren '90: modellen werden celebrities.

Geen 90's overzicht zou volledig zijn zonder de pittige meisjes: Scary Spice, Posh Spice, Ginger Spice, Sporty Spice en Baby Spice. Aanvankelijk begonnen als een format (een antwoord op de populaire boy bands) namen de pittige meisjes langzaam maar zeker zelf het heft in handen. Voor elke persoonlijkheid was er wel een Spice Girl te vinden: alhoewel ik zelf wat te oud was geworden voor al dat Spice gedoe vond ik Mel B en Victoria best wel oké. Maar die film, die heb ik nooit oké gevonden.

Boy bands. In de jaren '90 waren we met z'n allen hysterische bakvissen dus, eerst Leo en nu dit (en ook die ontzettend belangrijke vraag: 'Brandon of Dylan?' mag niet vergeten worden). Voor wat een dolle massahysterie al die boy bands telkens weer konden zorgen kan u zelf wel bedenken. Wat begon met New Kids on The Block eindigde in een slagveld, vol huilende meiden met chronisch liefdesverdriet. Ook ik heb m'n jaartje Robbie Williams gehad. Daarna werd het de Afrekening. En Eddie Vedder was ook wel leuk.

Tarantino, de rebel, het genie, de cineast. Tarantino, de man die geweld cool en hilarisch overbracht op het grote scherm, de man van de betere soundtracks, de legendarische dialogen. Als je Pulp Fiction niet gehad gezien in de 90's was je niemand. In zijn navolging kwamen films als True Romance (naar een Tarantinoscenario), Leon, Natural Born Killers en ook wel een resem mindere Tarantinoesque films. Tarantino, de coolste der regisseurs. Zeker een 90's icoon.

Hij leerde zijn volk basketballen. Michael Jordan, The Fly, het icoon op een paar Nikesloefen, Air Jordans. Jordan werd een superhero en we dachten dat z'n basketbalkrachten onmetelijk waren. Ook zij die zich voordien nooit ophielden met basket gingen NBA kijken. NBA werd een van de populairste begrippen naast supermodellen en boy bands. En dit niet in de laatste plaats door Michael Jordan, The Fly.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten