mijn horloge

Ik ben heel moeilijk als het om kleren, schoenen, kousen, boeken, films, voeding, parfum, muziek, make up, ..., gaat (ik kom uit een kritisch nest en zet die traditie vrolijk verder.). Als ik dan toch iets vind dat me aanstaat zal ik het dan ook dragen tot het op het bot versleten is en eigenlijk niet meer te herstellen valt. Zo dus ook met horloges. Zoëven kreeg ik te horen dat mijn oude Swatch stuk was, onherstelbaar stuk. M'n moeder had hem gekocht in de jaren '80 en aan mij gegeven toen ze hem inruilde voor een Mondaine Swiss Railway Watch. Even was ik jaloers op haar Railway Watch. Maar toen ik die volledige zwarte (met datum) mannenmodel Swatch, inmiddels vintage Swatch, kreeg waar ik al zo lang op verliefd was verdween die jaloezie weer heel snel.

En ik droeg hem met grootse fierheid, m'n oude Swatch, deed hem zelfs uit onder de douche, bij het afwassen. Heel af en toe keek ik wel es uit naar een andere horloge, maar telkens weer moest ik besluiten dat mijn Swatch toch de mooiste was. Dus toen ik zoëven te horen kreeg dat m'n Swatch onherstelbaar stuk was ontstond er paniek, grootse paniek.

Sinds m'n zevende loop ik non stop met een horloge dus zonder tijdsbesef het leven doorgaan was niet echt een optie. Maar van al die horloges in de etalages die totaal niet bij me pasten werd ik niet echt vrolijk. Dan maar een designwinkel opzoeken (als je 't ni meer weet moet je naar een designwinkel gaan, kan je tenminste nog design kopen). En daar zag ik hem, in de designwinkel: de Mondaine Swiss Railway Watch. Hem niet kopen was geen optie. Sinds ik van zijn bestaan afwist hield ik van die horloge dus heb ik me er een aangeschaft. Mannenmodel met datum (ter herinnering aan m'n oude Swatch). En ik zal hem met grootse fierheid dragen en ik zal hem uitdoen onder de douche en bij het afwassen.