Ik ben ook klein, ongeveer zo groot als Minnie Minogue en heb daar in tegenstelling tot m'n andere lotgenoten zelfs de minste problemen mee. Als vent zijnde dacht ik er wellicht anders over maar als vrouw ben ik liever klein dan groot. Het zijn net de anderen die er meer problemen mee hebben dan ik: onlangs kreeg ik op de tram - totaal uit het niets - een paar beledigingen te horen waaronder "Short and stumpy.". Het enige wat klopte was short, stumpy niet echt: ik ben klein maar heb in verhouding geen korte gedrongen ledematen ofzo. Het waren een paar meisjes die niet echt intelligent overkwamen en me om geen enkele reden wilde kwetsen (ik zou echt niet weten waarom, ik kende hen niet eens en had hen niets misdaan, erg bizar dus) alleen had het dus geen enkel effect.
Tegenwoordig verkiezen we eerder een meter 80 lange gespierde panlat (al dan niet met sillicone basketballen in een te klein bikinitopje) boven de jonge Liz Taylor. Ik mag dat gerust 'disturbing' vinden. Het is net heel vrouwelijk om kleiner te zijn, rondingen te hebben,... Ja, al die dingen waarover wij vrouwen ons onzeker voelen. Waarom? Is het verkeerd om er als vrouw vrouwelijk uit te zien? Langzaam aan is de wespentaille aan het verdwijnen, heb ik onlangs in een artikel gelezen, we zijn dus goed op weg! Nu nog die lengte de hoogte in en straks zien we er allemaal uit als mannen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten