Ik geef het toe: ik vind Jan Leyers sexy as in the meaning of the word sexy. Ik weet best dat hij ouder, grijs, getrouwd met kinderen is maar dat doet er allemaal niets toe. Als hij in beeld komt kan ik echt niet luisteren naar wat hij allemaal te zeggen heeft, gewoon magnetisch sexy dus. En in het echt zelfs nog meer dan op m’n scherm. Alleen heb ik wel een minder positieve ervaring met hem, in het echt. Maar da’s mijn schuld.
Jaren geleden had ik het geweldige idee om samen met een vriendin een krantje op te richten. Wij zaten op het terras van het Hoppercafé (een Antwerps jazzcafé op het Zuid waar iedereen bekend wel es komt drinken) toen ik Jan Leyers in het vizier kreeg. Met z’n vrouw binnen in het Hoppercafé. Ja dus, ik kan best wel vertellen dat ik m’n blik niet van hem kon afhouden maar daar ga ik het nu niet over hebben, het bakvisgehalte hier mag best naar beneden. Een uurtje later ging hij door en hij passeerde ons. Net op dat moment zei die vriendin van me nogal luid “Wel geen BV’s! (BV: bekende Vlaming)” met een air van ‘dat soort lui moeten we echt niet hebben’ (waarmee ze bedoelde in onze krant). Het was gewoon nogal een ongelukkig moment om dit te uiten als Jan Leyers je passeert (ze had hem niet gezien maar ik dus wel). Ik zag de hilariteit er wel van in en schoot in de lach. Jan Leyers en z’n vrouw keken nogal raar en quasi verbaasd naar ons, hij was zonet onbedoeld keihard beledigd door een stel brutale twintigers. Ik denk niet dat ze dat zo fijn vonden, uitgelachen te worden. Achteraf vond ik het wel een beetje vervelend maar oké, dat was weer een beschamend BV-moment meer. Ik heb er zo nog een paar.
Hier, Jan Leyers met Antwerps accent. Prachtig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten