het hebben van humor

Humor is a tricky thing. Het gaat em em om steeds de juiste toon te vinden, op het slappe koord te balanceren om dan net op het juiste ogenblik de sprong te wagen om vervolgens op de mat terecht te komen en niet in het water ofzo, of erger. Timing, toon, woordvolgorde. Allemaal van belang. Verder mag humor niet al te melig, voorspelbaar zijn en geen loopje nemen met onze intelligentie. Volwassenen Kabouter Plop voorschotelen werkt niet. 

Rowan Atkinson beweerde dat het onderdeel visuele humor wordt gekenmerkt door een:

-ongewone situatie

-ongewone reactie

-discrepantie personage/ruimte/tijd (vert 'being at the wrong size') 

Da's hetgene wat visuele humor tot humor maakt volgens Rowan Atkinson en bijna dekt het die hele humorlading. Rowan Atkinson is dan ook een geniale komiek die weet wat hij doet. Wat verbale humor betreft, tja, om eerlijk te zeggen zie ik er weinig verschil tussen: ik meen dat humor altijd wel iets ongerijmd heeft, iets wat niet past, regels worden overtreden. Ik schrijf maar wat op in de hoop dat er iets intelligents valt te lezen.   

Het is moeilijk om mij niet aan het lachen te krijgen, slapstick, onderbroekenlol zijn twee van de weinige humoristische vormen die mij nooit echt hebben kunnen bekoren. Ren & Stimpy is me te gortig, South Park te grof. Maar daarbuiten kan het gerust gaan van Ace Ventura tot Monty Python. En vaak zie ik dan nog ergens humor waar niemand anders het ziet: Doctor Strangelove bijvoorbeeld, een geniaal Kubrickproduct, bezorgde me de ene lachsalvo na de andere, en die uitwerking heeft die film waarschijnlijk niet bij iedereen. 

Satire, ironie, nonsens, hyperbolen, understatements, parodieën, mild sarcasme,... bring it on! En ook die onnavolgbare Cosbyhumor: 

The Cosby Show - reggae
envoyé par vinylboy