Eigenlijk weet ik niet zoveel over wetenschap. Ik doe wel graag alsof als ik het niet kan halen in een discussie en ik heb een hoop ongelezen wetenschappelijke lectuur in m’n bibliotheek staan (het ziet er allemaal best interessant uit maar Wikipedia leest toch een stuk sneller). Afgezien van de medische encyclopedie (die ik welhaast uit het hoofd ken. Er was een tijd, in m’n tienerjaren, waarin ik medische lectuur verslond. Ja, werkelijk.) kan ik dus over geen enkel wetenschappelijk boek praten dat ik thuis heb liggen. Om die reden ben ik een goed jaar geleden gestopt met wetenschappelijke lectuur aan te kopen. Al lonken de boeken wel: “Hoe Onze Hersenen Werken”. Ja, dat zou ik eigenlijk best wel es willen weten... Tot ik weer thuis ben.
Niettemin wetenschap is boeiend. Op fysica en chemie heb ik het niet zo omwille van de nodige schooltrauma’s met formules die uit het hoofd moesten gekend zijn, ’t is eerder biologie waar ik over schrijf. En dan voornamelijk het populaire genetica en hersenwerk. Genetica: dat je gewoon voorbestemd bent om die en die ziekte op te lopen, depressief te worden, tot zelfs het aantal sigaretten per dag dat je gaat roken (als je ooit begint)! Ik zeg het je: als al die genetici niet zo discreet en ethisch waren zouden ze hopen geld verdienen. Hersenwerk: je persoonlijkheid en doen ligt in je hersenen vervat. Verander je iets, verandert heel je persoonlijkheid. Ik ken er niets van maar zoals ik het begrepen heb heeft het te maken met stoffen en verbindingen in je hersenen zodoende dat bepaalde (negatieve) eigenschappen met pillen bestreden kunnen worden. Pillen die die vrijgekomen stoffen tegengaan. Daar valt dus ook ontzettend veel geld te rapen: geef mij es een pak van die geduldig-worden-pil. En doe ook meteen zo’n doosje 'Handige Harrys’. Wetenschappers zijn gewoon te ethisch.
Als we alle ethiek volledig overboord zouden gooien krijgen we zoiets als de maakbare mens. Is dat dan zo slecht? Natuurlijk zegt bijna iedereen volmondig: “Ja! Ja, dat is slecht!”. Probeer nu es even vrij van alle nodige clichés te denken. Is het werkelijk zo slecht dan?
Het zou het leven alleszins een hoop makkelijker maken. Vroeger was er ook geen centrale verwarming en een kraan die je gewoon kon opendraaien. Wat is dan het verschil met een beetje genetische manipulatie? Vroeger had je ook geen insuline of middelen tegen aids of haarkleurmiddelen. In al die gevallen help je de natuur toch ook een handje?
Ooit las ik “A Brave New World” van Aldous Huxley (deze blog mag ook es een keertje over iets anders gaan dan boysbands). Kort: Huxley schetst een wereld waarin de mens is voorgeprogrammeerd om fabrieksarbeider of wetenschapper te worden. Iedereen is happy vanwege de ‘happy’-pillen die na arbeidstijd worden ingenomen en ook omdat niemand beter weet dan die eigenlijk aan het doen is. Euhm... Ik kan niks kan inbrengen tegen zo'n wereld. Ja, alleen de clichés van ‘Je kan alleen maar het geluk kennen als je ooit ongelukkig bent geweest’. In onze wereld gaat dat inderdaad op maar wat zou er mis mee zijn als je gewoon nooit ongelukkig bent geweest? En onze definitie van het ware geluk niet kent. “Het is niet menselijk.” hoor je dan. Wie bepaalt wat menselijk is. Jij? ('menselijkheid' is een veranderlijk begrip. Wij noemen bijvoorbeeld de barbaarsheid van een Middeleeuwer onmenselijk. Ik denk niet dat een Middeleeuwer zijn gedrag als onmenselijk zou beschrijven) Het is gewoon een andere, niewe vorm van menselijkheid. Eerlijk, ik zou niet weten wat ik tegen zulke wereld vol maakbare mensen zou moeten hebben. Benieuwd welke generatie zich zal opofferen om als laatsten der oude defenitie mensen door het leven te gaan? Die zal aangeduid worden als de pregemanipuleerde mens. “Tja, vroeger waren ze tegen genetische manipulatie. Ja, ik weet het, onbegrijpelijk.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten