maandag 27 oktober 2008

wat we beter niet kunnen zeggen (1)

In de supermarkt

- Hey hallo, Truus!

- Oh, dag, Trees!

- Wat leuk om je hier te zien. ’t Is weer wat geleden... ‘k Heb het ontzettend druk de laatste tijd.

- Ja, ik begrijp het best. Nu je succesvol bent heb je vast geen tijd meer voor je oude vrienden.

- ....

- Grapje, hoor. Ik weet heus dat je af en toe wel aan me denkt. Hoe is het met Dirk?

- Tja, die zit nu weer in het buitenland voor zijn werk. Hij moet erg vaak op zakenreis gaan.

- En jij gelooft dat.

- Pardon?

- Grapje, Dirk zou zich nooit aan jonger ding vergrijpen daar ben jij te aantrekkelijk voor! Je hebt het toch wel getroffen met zo’n man. En dan nog die schatten van kinderen van je. Maar oh, wat zie ik? Een nieuwe baby op komst!

- Nee, helemaal niet.

- Nee hoor, grapje. Je bent slanker dan ooit. Wat is jouw excuus? Wel buiten dat boulemiaverleden?

- Heh, sport...

- Haha, dat zal wel als je man zò vaak in het buitenland zit. Die energie moet je ook kwijt, hé!

- Mmm. Hoe is het met jou?

- Leuk dat je het vraagt, nog steeds hetzelfde hoor. Geen job en vrijgezel maar dat betekent dat ik m’n dagen kan invullen zoals ik het wil. Genieten, hoor, geen rotzooi rond m’n hoofd!

- Wel, leuk je even te hebben gesproken. Maar ik moet er nu echt vandoor. Moet de kinderen nog van school afhalen.

- Ik begrijp het hoor, dag Trees. En als je ergens nog een gaatje vindt voor jezelf bel me dan, hé!

- Ja, dag Truus.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten